دوشنبه 19 اسفند 1398 - 10:54
//= view_design::CreateFirstImage($Row["attachment"], 'org', '', 'col-lg-5 col-md-5 col-12 master_img', false) ?>
ابوعبداله شمس الدین محمد بن عزالدین عادل یوسف بزازینى تبریزی عارف و شاعر ایرانی است که در ۷۴۹ ق، دیده به جهان گشوده و در ۸۰۹ ق، دار فانی را وداع گفته است. در محل دفن وی اختلاف وجود دارد. بعضی مرقد او را در محله سرخاب تبریز و برخی در اصطهبانات فارس میدانند.
اشعار عارفانه او گیرا و پرمعناست، از بیان حال و زندگیش سخن کوتاه کردهاند. جامى و تذکره نویسان دیگر معتقدند که مغربى تخلص خود را به دلیل مسافرت به مغرب و خرقه گرفتن از مریدان محى الدین عربى انتخاب کرده است. مغربی، از شعرای پیشین، به دو عارف بزرگ یعنی سنایی و عطار نظر داشته و غالباً در شعرش به نام آنان اشاره کرده است. او با حافظ نیز معاصر بوده است. مغربی دارای اشعار فارسی و عربی است که قسمت فارسی اشعارش، چند بار به چاپ رسیده است. اشعارش در ذکر معانی عرفانی، خاصه بیان وحدت وجود است.
از جمله آثار وی می توان به مرآت العارفین یا اسرار فاتحه در تفسیر سوره فاتحةالکتاب، رساله جام جهان نما (خودش در توضیح رساله جام جهان نمای خود نوشته: این رساله مشتمل است بر دو قوس و خطی که بین القوسین برزخ است و این رساله جامع کلیات علم توحید و مراتب وجود است. این کتاب از لحاظ علم عرفان بسیار مهم و شارحان فراوانی داشته است. او این کتاب را در شرح حکمت ابن عربی نگاشته است) و همچنین دیوان شعر که شامل اشعار فارسی، عربی و ترکی است اشاره کرد.
این نسخه خطی ارزشمند در دی ماه سال 98 به مدت ده روز در موزه کتابخانه اختصاصی نیاوران در معرض دید عموم قرا گرفت.