چهارشنبه 8 آبان 1398 - 16:07

عنوان اثر: چهار فصل (1968میلادی)

هنرمند: هربرت بایر  Herbert Bayer(1985-1900میلادی)

تکنیک: اکریلیک روی مقوا

ابعاد: 45*45 سانتی متر

محل نمایش: موزه جهان نما

هربرت بایر طراح و نقاش اتریشی در پنجم آوریل 1900 میلادی در اتریش مجارستان متولد شد. نخست به تحصیل در رشته معماری پرداخت؛ سپس وارد "باهاوس" شد (1921). چندی نیز در این مدرسه تدریس کرد. پس از اقامت در ایالات متحده آمریکا (1983) در زمینه های طراحی گرافیک و برپا کردن موزه و نمایشگاه فعال بود و در شناسانیدن اصول باهاوس به آمریکاییان نقش داشت. کار گرافیگ او شامل فتومونتاژ، پوستر و آگهی تبلیغاتی بود. از جمله آثارش می توان به پوستر نمایشگاه مرکبوند (1930) و طرح و اجرای نمایشگاه راه های هوایی به سوی صلح (1943) اشاره نمود.

هربرت بایر مدرنیسم اروپایی را تفسیر و آن ها را به زمینه فرهنگ رسمی آمریکایی منتقل کرد. وی یکی از شناخته شده ترین طراحان گرافیک بین الملل بود.

بایر از سال 1921میلادی دانش آموز شگفت انگیز باهاوس در وایمار و آخرین عضو پیشتاز در باهاوس بود. وی زمانی مشهور شد که باعث گسترش و پیشرفت هنری شرکت نفتی آتلانتیک ریچفیلد (Atlantic Richfield) شد. وی در شهر Linz شاگرد هنرمندی به نام George Schmidt hammer بود. سپس از شاگردی وی به دلیل علاقه به تحصیل در جرگه هنری Darmstadt صرف نظر کرد.

مهارتش تحت تأثیر تعدادی از هنرمندان برجسته دوره خودش مانند: واسیلی واسیلیویچ کاندینسکی (Wassily Kandinsky)، لازلو موهولی ناگی (Laszlo Moholy –Nagy) و پل کله (Paul Klee) قرار گرفت و تئوری های "کاندینسکی" در رنگ و "پل کله" در فرم را در یکی از مثال های اولیه تایپوگرافی نوین به کار بست.

بایر از روش کاهنده مینیمالیسم (محافظه کارانه) برای بیشتر نشریات استفاده کرد و برای این کار کلاً از رویه حروف کوچک، خطوط تزئینی و حروف فرعی استفاده کرد. او به طور همزمان به چینش دو بعدی فرم های انتزاعی و حروف در صفحه و گسترش سه بعدی آن ها در ساختارهایی همچون نمایشگاه ها و غرفه ها گرایش داشت.

در سال 1925میلادی بایر یکی از اعضاء هیأت علمی باهاوس شد. خط مشی او در صفحه آرایی، دانش آموزان را با اساس تایپوگرافی مدرن آشنا می نمود. او یکی از طرفداران "کلاین شرایبونگ" (کوچک نوشت) بود. سیستمی که در آن به جای ترکیب مرسوم شکل حروف بزرگ و کوچک، از شکل حروف کوچک استفاده می شد.

او برای پوسترها یا برچسب ها و دیگر طراحی هایی که می بایست جلوه کنند، تنها از حروف بزرگ استفاده می کرد، در صورتی که برای بیشتر نوشته ها فقط حروف کوچک را به کار می برد. بحث روز آلمان این بود که همه نام ها باید با حروف بزرگ آغاز شوند. بایر ثابت کرد که این روش فضا و هزینه را کم می کند، به این دلیل که با این روش چاپگرها نیاز داشتند تنها یک دسته از حروف را موجود نگاه دارند و همچنین این کار ارتباط بین المللی را آسان می کرد.

یکی از موفق ترین تجربیات او در زمینه تایپوگرافی، شکل حروف عمومی در سال 1926میلادی بود، که طراحی آن بر پایه دایره صورت گرفت. وی در کارهای بعدی خود نیز از آن استفاده کرد؛ برای مثال در مجله "دی نویه لینیه".

با بسته شدن باهاوس که به "دِسائو" منتقل شده بود، به عنوان طراح گرافیک و مدیر هنری، به ویژه برای آژانس "دورلند" به کار پرداخت. در سال 1928 بایر به دلیل پذیرفته شدن به عنوان مدیر هنری مجله Vogue واقع در برلین از سمت خود در باهاوس استعفا داد و مدت طولانی را در آلمان زندگی کرد.

"مدیر هنری" اصطلاحی تازه بود و بایر در این نقش برای "ژرمن وُگ" و "دی نویه لینیه" ، ایده آمریکایی "یکسان سازی همه جنبه های طراحی مجله" را پیاده نمود. او در جلدهای قابل توجه خود، "فتومونتاز"هایی را با چینش های سورئالیستی ابداع کرد.

کار بایر در برلین تناقض های طراحی سوسیالیسم ملی را آشکار نمود. هرچند جریان مدرنیسم در 1932میلادی از نفس افتاد، با این حال وی که آشکارا نوگرا بود، مسئولیت کمیسیون های بزرگی را در برلین، برای طراحی نمایشگاه ها و کاتالوگ های پیش برنده رژیم را بر عهده داشت. برای نشان دادن درون مایه های سوسیالیسم ملی، وی شیوه "فتومونتاز" را به کار گرفت.

در طول برگزاری بازی های المپیک 1936 بایر بروشوری در رابطه با بازی ها، جشن ریچارد سوم و ظلم و ستمگری هیتلر طراحی کرد. به ترتیب این رویدادها در تبلیغات نمایشگاه نازی کار او به عنوان "هنر رو به انحطاط" شناخته شد.

سرانجام در سال 1937 از آلمان به ایتالیا نقل مکان کرد، بایر پس از اقامت در ایالات متحده در 1938میلادی برای نمایشگاه های موزه هنر مدرن نیویورک فعالیت نمود و طرح جلد مجله های "هارپِرس بِزار" و "فُرچن" را طراحی کرد.

تصمیم وی برای بازگشتش به آمریکا به دلیل کار کردن در حیطه علاقه اش جهت لذت بردن از یک موفقیت مادام العمر در حرفه اش بود. در سال 1944 او با  Joella Syrara Haweis دختر خانم  Mina Loy’s که هنرمندی در سبک دادا بود ازدواج کرد.

افزون بر این در سال 1946میلادی مشاور طراحی شرکت "کِنتینِر" آمریکا شد. این شرکت برنامه های فرهنگی را توسعه می داد و مؤسسه "مطالعات بشر دوستانه کلورادو" از حامیان آن بود.

در اواخر سال 1950 میلادی مجدداً شروع به کار بر روی الفبای فونتیک کرد و الگویی بدون استفاده از حروف بزرگ طراحی کرد. وی نمونه های ویژه ای برای چندین پسوند رایج به وجود آورد؛ مانند  ion – ing – ory – ed

بایر فرصتی برای ملاقات با یک تاجر موفق نفتی به نام رابرت. اُ. اندرسون (Robert O. Anderson) پیدا کرد که خیلی زود این آشنایی ساده تبدیل به یک دوستی مادام العمر شد. اندرسون برگزاری کلکسیون شخصی خود را به شرکتAtlantic Richfield واگذار نمود و مدیریت این کلکسیون را به  Bayer Arco’s Art  و  Design   Consultantمحول نمود. او ساختمان Arco Plaza در لس آنجلس را سرپرستی کرد و بنابر درخواست اندرسون بنای یادبود Double Ascension را برایArco Plaza  طراحی کرد. تحت نظارت و مدیریت حرفه ای بایر کلکسیون هنری با بیش از سی هزار اثر هنری در Arco ذخیره شد. مجموعه هنری با مالکیت  Arco منتخبی از نقاشی هایی از طبیعت، طیف بسیار گسترده ای از نقاشی های تاریخی و نقاشی های معاصر، مجسمه ها و محصولات دست ساز گرانبهای بومی بود.

وی در راستای این برنامه، اطلس جغرافیای جهان را در سال 1953میلادی طراحی نمود. این کار شامل گزیده ای از گرایش های او از جمله چینش آگاهانه نمادها، ساخت پیکره ها و تایپوگرافی نوین بود. این گونه فعالیت ها بود که هربرت بایر را به عنوان یکی از هنرمندان مطرح گرافیک در جهان نوین تبدیل کرد.

بایر تا زمان مرگش در سال 1985 از کلکسیون هنری نگهداری کرد و آن را وسعت داد. هربرت برای بهترین بودن تلاش های زیادی کرد و از طرف دولت جایزه گرفت. نام او به دلیل خدمات ویژه اش از طرف انجمن مدیران در موزه مشاهیر ثبت شد. وی در 30 سپتامبر 1985 میلادی در کالیفرنیا درگذشت.

نام چند اثر هنری هربرت بایر

 Blue Movement

Double Ascension

The Bridge

Mit Zuuersicht in’s neve Jahr

 برخی اثار هنری وی در معرض بازدید در موزه هنرهای مدرن سان فرانسیسکو می باشد.

مدرسه باهاوس

 باوهاوس (آلمانی Bauhaus به معنی: خانه معماری) نام یک مدرسه معماری و هنرهای کاربردی در آلمان بود که از سال ۱۹۱۹ تا ۱۹۳۳ میلادی به پرورش هنرمندان پرداخت و نقش مهمی در برقراری پیوند میان طرح و فن ایفا کرد. آموزه ‌های آن پیش و پس از انحلال به عنوان یکی از نمادهای دوران مدرن شناخته شد و در سال‌ های بعد نیز پیروانی داشت. در نهایت این آموزه‌ ها شکل یک جنبش هنری را به خود گرفت که از جریانات مهم و تأثیرگذار قرن بیستم محسوب می‌شود.

منابع: دائره المعارف هنر، پاکباز

http://www.barayand.ir/id_db/id_lectures/id_lectures_01_Bauhaus.htm

گردآورنده: پریسا تولیت