در گنجینه‌ی موزه‌ی کوشک احمدشاهی، قفسه‌ای نگهداری می‌شود که بیش از آن‌که تنها یک شیء باشد، تجسمی از هنر، تاریخ و باور است.

اثری با تاجی محرابی‌شکل، یادآور محراب شبستان‌های آرامش‌بخش ایرانی‌؛ جایی که نگاه، آرام می‌گیرد و دل، به تماشا می‌نشیند.
سرتاسر این قفسه، با نقش‌های پرپیچ‌و‌تاب گل‌ها و فرم‌های هندسی پوشیده شده و با رنگ‌های زنده‌ی آبی و سبز، مزین به هنری‌ست کهن: هنر میناکاری.
میناکاری، گفت‌وگوی آتش و فلز و خیال است؛ جایی که رنگ‌ها با شعله جان می‌گیرند و نقوش، جاودانه می‌شوند.
در حاشیه‌ها، خاتم‌کاری با چوب، فلز و استخوان، نظم و ظرافتی خیره‌کننده را به نمایش می‌گذارد.
فضای درونی بخش پایینی قفسه، با مخمل فیروزه ای پوشیده شده؛ چونان بستری آرام برای نمایش اشیای نفیس، همچون قرآن و کتاب‌های خطی، سفالینه‌ها و یا آثار تزئینی.
این قفسه‌ی خوش‌ساخت، با ابعاد 45 در 52 سانتی‌متر و وزنی نزدیک به 10 کیلوگرم، گواهی‌ست بر میراث پرشکوه هنرهای ایرانی؛ میراثی که در سکوت موزه، سخن می‌گوید.
تصویر و تدوین: کریم صباغی
گردآوری مطالب: مریم فیضیاب شهریوری
تنظیم نریشن: منصوره آزادواری
با تشکر از ناهید وهابی کاشانی امین اموال و پرسنل یگان حفاظت موزه کوشک احمدشاهی