سه شنبه 5 فروردين 1404 - 13:15

پروانه اعتمادی، نقاش پیشرو و برجسته معاصر پنجم اسفندماه 1326 در تهران متولد شد.  از مشهورترین زنان هنر مدرن ایران است، که از ابتدا ساختارگرایی انتزاعی را دنبال می کرد و از شاگردان بهمن محصص بود.
پروانه اعتمادی هنرمند نقاش تجربه‌گرا اول فروردین ماه 1404در 78 سالگی درگذشت.
پروانه اعتمادی همچنین همسر رویین پاکباز تاریخ‌نگار هنر، منتقد و نقاش نوگرای ایرانی است که نقش مهمی را در تبدیل رشته تاریخ هنر به یک زمینه علمی و دانشگاهی در ایران بر عهده داشته‌است.
 پروانه اعتمادی با نقاشی‌های طبیعت بیجان و به‌طور اخص نقاشی‌های سیمانی در دهه 1350 شناخته می‌شود . اعتمادی به‌عنوان هنرمندی تجربه‌گرا، در طول دهه‌های متفاوت فعالیت هنری‌اش، به‌تناسب حال ‌و هوای شخصی‌اش مسیر کاری خود را انتخاب کرده است. دوره های هنری متفاوت پروانه اعتمادی را می ‌توان با ویژگی ‌های مشخص دیداری و الگوهای تکرار شونده در فرم و موضوع  و شاید مهم‌تر از این دو، از طریق مواد به‌ کار رفته در کارش بازشناخت. 
تفاوت آثار پروانه اعتمادی در دوره‌های مختلفی که تکنیک‌های متفاوتی را آزموده، حاکی از تجربه‌گرایی و روحیه جست‌وجوگر این هنرمند نوگراست. پروانه اعتمادی در پی بیانی نو و تمثیلی از فرم است. او همواره در دوره‌های مختلف کاری‌اش تلاش کرده با زبانی خلاصه و گاه شاعرانه شیء آشنا و معمول زندگی روزمره را انتخاب و به مدد جادوی هنر آن را در فضایی ناب، مدرن، بی‌مکان و فرازمان بازمعنا کند.
یکی دیگر از وجوه خاص هنر اعتمادی، یافتن قابلیت متریال‌های مختلف در طول دوران پرکار هنری‌اش است. می‌توان کارهای او را به چند دوره تقسیم کرد: دوره نقاشی‌های سیمانی و طبیعت بیجان‌ها، دوران مدادرنگی‌ها و پارچه‌ها و ترمه‌ها و تور بافت‌ها و دوران کلاژها. تنوع استفاده از متریال‌های ساده‌ای چون مدادرنگی تا بهره‌گیری از سیمان نشان از روحیه خلاق و جسورانه او دارد که بنابر گفته خودش «سلیقه‌اش را از بهمن محصص به یادگار گرفته و جسارتش را از آل احمد». اما او همواره به طبيعت‌بيجان دلبستگی داشته است. گل‌ها، پارچه­‌های توری و ترمه و انارها در تمامی اين دوره‌ها به شكلی تكرار شده‌اند.

هنرمند: پروانه اعتمادی 
نام اثر : بدون عنوان
تکنیک: رنگ روغن و سیمان روی فیبر
ابعاد: 60*70 سانتی متر

محل نمایش و نگهداری : موزه جهان نما در مجموعه فرهنگی تاریخی نیاوران