يکشنبه 8 تير 1399 - 15:51

همزمان با هفته میراث فرهنگی 1399، نمایشگاه مجازی "نگاهی دیگر؛ منتخبی از آثار هنرمندان زن معاصر" از گنجینه ارزشمند موزه های مجموعه فرهنگی تاریخی نیاوران برگزار شد. 

در این نمایشگاه، منتخبی از مجموعه آثار کمتر دیده شده موجود در گنجینه موزه های این از هنرمندان زن معاصر، برای دوستداران هنر معاصر ایران به نمایش در آمد. 

   

- منیر شاهرودی فرمانفرماییان (1398-1301): نقاش و گردآورنده هنر مردمی 

وی از مشهورترین زنان هنر مدرن ایران است. سبک خاص او ترکیبی از نقاشی پشت شیشه، آینه کاری، خاتم کاری، هندسه اسلامی و طراحی معمارانه بود. 

منیر بدون شک هندسه گراترین هنرمند دوران امروز ایران است که مجموعه آثارش در بیش از نیم سده، پیوسته میان اشکال منظم و ریتمیک هنرهای سنتی و رویکردهای انتزاعی مدرنیستی سیر کرده است.

- بهجت صدر (1388-1303): هنرمند پیشگام در هنر نوگرای ایران

وی هشیارانه در پرده‌های  تازه‌اش رنگهای سرد و مات را با بازی  سایه روشن‌ها به هماهنگی و با مواد گوناگونی همچون چوب، فلز، رنگ روغن و اکریلیک و دیگر ماته‌ها به کار می‌برد. کارهای آبستره وی یادآور پردیس‌ها و باغ های پارسی است. بینش، حرکت، تلخی و شور زندگی در کارهای این هنرمند برجسته­ تاریخ کشورمان دیده می شود.

- گیزلا وارگا سینایی (1323)

او با وجود آنکه یک مجار است نمی توان او را یک هنرمند خارجی صرف دانست زیرا همانقدر به کشورش عشق می ورزد که به ایران، در نقاشی های او می توان به وضوح شاهد رگه هایی از تفکر و هنر ایرانی بود. اسطوره، محور اصلی نقاشی‌های گیزلا سینایی است، اما اساطیر فرهنگ کهن ایرانی در دستان این بانوی هنرمند رنگی شاعرانه به خود می‌گیرند و در فضایی برآمده از تجربه‌های زیسته هنرمند بازآفرینی می‌شوند.

- پروانه اعتمادی (1326)

او از مشهورترین زنان هنر مدرن ایران است. پروانه اعتمادی با نقاشی‌های طبیعت بیجان و به‌طور اخص نقاشی‌های سیمانی در دهه ۱۳۵۰ شناخته می‌شود.

دوره­‌های هنری متفاوت پروانه اعتمادی را می­‌توان با ویژگی­‌های مشخص دیداری و الگوهای تکرار شونده در فرم و موضوع  و شاید مهم‌تر از این دو، از طریق مواد به‌ کار رفته در کارش بازشناخت. مثلاً دوره‌­ای طبیعت بیجان، پارچه­‌های توری و ترمه، انارها و دوره‌­ای دیگر کلاژ.

- فریده لاشایی (۱۳۹۱-۱۳۲۳): نقاش نوگرا، نویسنده و مترجم

او را به پرده‌های انتزاعی معاصرش می‌شناسند. نقاشی‌های فریده لاشایی را می‌توان نمونه‌ای از حضور هنر گذشته در هنر معاصر به ‌شمار آورد. الهام‌بخشی بکر طبیعت در نقاشی‌های فریده لاشایی، حضوری همیشگی دارد؛ در آثار وی خطوط آزاد قلم با رنگ‌های رقیق و کم‌فام به هم می‌آمیزند.

  - منصوره حسینی (1391-1305): نقاش، پیکره ساز و نقاد هنری

وی با پژوهش بسیار از بند آموخته‌های خشک دانشکده رهایی می‌گیرد و شیفته­ آزادی سبک‌های امپرسیونیست‌ها و پست امپرسیونیست‌ها می‌شود.حسینی همواره دو گرایش فیگوراتیو و آبستره را به طور موازی و در ارتباط با هم در نقاشی‌هایش پی‌گرفته بود. گاه گل‌ها، طبیعت ‌بی‌جان یا انسان‌ها را می‌کشید که قابل بازشناسی بودند و گاه آن‌ها را تا مرز یک نقاشی انتزاعی پیش می‌راند.

 - لیلی متین دفتری (1386-1315)

وی از هنرمندان هنر نوگرا و معاصر ایران و از بنیان‌گذاران سبک نقاشی مینی مالیستی یا ساده‌گرایانه در ایران بود.آثار متین‌دفتری، حتی در انتخاب موضوع نیز خلوصِ خاص خود را دارند؛ پرتره‌ها و طبیعت‌بیجان‌هایی که او موضوع نقاشی‌های خود قرار می‌داد، بیش از آنکه موضوع‌محور باشند، فرم‌گرا هستند.

- شهلا اربابی (1323)

او از سال ۱۳۴۱ تا ۱۳۴۴ در مدرسه هنرهای زیبا در تهران به تحصیل پرداخت سپس به رم رفت و به مدت چهار سال در رشته هنرهای زیبا ادامه تحصیل داد.

نمایشگاه‌های بسیاری از آثار وی در اروپا و آمریکا برگزار شده‌است؛ و آثارش همواره مورد قدردانی واقع شده‌است. آثار او موضوع مطالعه مقالات بسیاری در مورد نقاشی معاصر بوده‌است و برخی از آثارش به طور دایم در واشینگتن دی.سی نگهداری می‌شود.

 - مهین دخت عظیما (1398-1308)

وی یکی از آخرین بازماندگان نسل طلایی نقاشی می باشد. مهین عظیما در آغاز با رنگ روغن و به صورت خودآموخته کار می‌کرد اما بعدها به استفاده از اکریلیک پرداخت. او در بیشتر آثار خود به نمایش جلوه‌هایی از طبیعت پرداخته و با رنگ‌هایی زنده و شاد، گل‌ها، درختان و پرندگان را در پس شیشه نقش می‌زد.

- ماگدا حاتمی

 تهیه و تدوین: پروانه اسکاش - مهناز اسدی

 با همکاری: مریم فیضیاب شهریوری- ندا شانقی- آذین ثباتی- پروانه احمدی- هنگامه کریمی- کریم صباغی