يکشنبه 10 آذر 1398 - 16:06
//= view_design::CreateFirstImage($Row["attachment"], 'org', '', 'col-lg-5 col-md-5 col-12 master_img', false) ?>
هنرمند: آنتونی گائودی (1926-1852)
بدون عنوان
تکنیک: شیشه رنگی
ابعاد: 23*19 سانتی متر
محل نمایش: موزه جهان نما
هنرمند: آنتونی گائودی (1926-1852)
بدون عنوان
تکنیک: شیشه رنگی
ابعاد: 23*19 سانتی متر
محل نمایش: موزه جهان نما
آنتونی گائودی به اسپانیایی: (Antoni Gaudí i Cornet)
"آنتونی گائودی ای کُرنت" (25 ژوئن 1852 - 7 ژوئن 1926) معمار اسپانیایی و از بزرگترین معماران دو قرن اخیر شناخته میشود.
زندگینامه
تولد، کودکی و تحصیل
گائودی در منطقه "تاراگونیا" از ایالت "کاتالونیا" به دنیا آمد. حرفه خانوادگی وی مسگری بود. او تحصیلات دبیرستان را در سال 1870 در مدرسه "پیاریست" در "رِئوس" به پایان رساند و سپس به "مدرسه معماری" بارسلون رفت. خلق و خوی پرهیجان و استعداد سرشار او سبب پیشرفت سریع او شد، چنانکه "سالوادور تاراگوی" محقق در مورد او میگوید «همیشه تعلق خود به دیگ و تابهسازان را مهم میشمرد، و بارها گفت که تواناییاش در دیدن اشکال در فضا و عدم نیاز به رسم نقشه آن ها از همین پیشینه ناشی میشود.» گائودی در دو سال آخر تحصیل در پروژههای متنوعی با معماران بزرگی از جمله "فرانسیس دل ویلار" و"فونتسره" (Fontseré) کار کرد و در سال ۱۸۷۸ مدرک معماری خود را دریافت کرد و دفتری در "بارسلون" باز کرد. در همان سال نقشه نمایشگاه بینالمللی "ماتارو" در پاریس را تهیه کرد.
کار حرفهای
Casa Vicens از اولین خانههای طراحی شده توسط معمار "hnd"میباشد. در سال ۱۸۸۳ گائودی کار روی طرح کلیسایجامع خانواده مقدس "ساگرادا فامیلیا" در بارسلون را آغاز کرد، کاری که تا پایان عمر دست از آن نکشید. بین سالهای ۱۸۹۰ تا ۱۸۹۴ به "آندلس" سفر کرد و بناهایی در این منطقه ساخت که تأثیری عمیق بر بافت معماری شهرهایی چون "لئون" و "آستوریا" گذاشت. یکی از ویژگی های شاخص این هنرمند طراحی داخلی با پنجره های شیشه رنگی، ستون های پرتزئین و سقف های طاقی بزرگ و خیره کننده می باشد. نمونه ای از این تزئینات در موزه جهان نما (طبق تصویر) ارائه شده می باشد.
اولین جایزه تالار اجتماعات شهری بارسلون، در سوم سپتامبر 1901برای عمارت "کاسا کالوِت" به گائودی اهدا شد. همچنین در ۱۹۱۰ در نمایشگاه هنرهای زیبای پاریس موفقیت فراوانی به دست آورد. یک سال بعد با ابتلا به تب مالت وضع مزاجی وی تحلیل رفت و به شدت مریض شد، و برایش مراسم "ویاتیکوم" (مراسم «نان و شرابی» که بعضی فرقههای کاتولیک برای اشخاص در حال مرگ انجام میدهند) اجرا کردند. با این وجود گائودی زنده ماند، و بیشتر وقتش را صرف اتمام طرح کلیسای خانواده مقدس کرد، هرچند با شروع جنگ جهانی اول اوضاع اقتصادی بارسلون نامساعد شد و اجرای طرحهای گائودی نیز متوقف گشت.
زندگی شخصی
گائودی زندگیاش را وقف حرفهاش معماری کرد و تا پایان عمر مجرد ماند. گفته میشود آنتونی یکبار در سال ۱۸۸۴ مجذوب معلمی به نام "جوزفا موره" شد، ولی این علاقه یکطرفه بود.
او در دوم ژوئن ۱۹۲۶ بر اثر برخورد با تراموا راهی بیمارستان شد و پنج روز بعد جان باخت. گائودی در سرداب کلیسای "ساگرادا فامیلیا" به خاک سپرده شد.
برخی از افتخارات وی
برنده اولین جایزه تالار اجتماعات شهری بارسلون، در سوم سپتامبر ۱۹۰۱ برای عمارت کاسا کالوِت
برنده جایزه طراحی مبلمان خیابان ها و مسیرهای شهری در بارسلون
آثار:
- کلیسای جامع ساگرادا فامیلیا
- کاسا باتیو
- کاسا میا
پژوهش و گردآوری: معصومه رضوانی