عملیات حفاظت و مرمت بر روی تابلوی پته دوزی قاجاری متعلق به کاخ صاحبقرانیه، توسط واحد حفاظت و مرمت مجموعه فرهنگی تاریخی نیاوران انجام و به پایان رسید. به گزارش روابط عمومی مجموعه فرهنگی تاریخی نیاوران مطالعات مختلف میکروسکوپی، آزمایشگاهی و دستگاهی جهت شناسایی الیاف، شناسایی نوع بافت، PHسنجی، تست جابجایی رنگ و غیره بر روی این اثر پس از انتقال به آزمایشگاه حفاظت و مرمت انجام و دستاورد بررسی ها منجر به شناخت نوع الیاف و میزان آلودگی های وارده به اثر بود. بررسی ها حاکی از آن بودند که الیاف زمینه و نخهای سوزن دوزی همگی پشمین، نوع بافت زمینه سرژه و رنگ بافته ثابت و طبیعی بوده و در اثر شرایط نگهداری، بافته اسیدی و دچار آلودگی های بیولوژیکی شده است. عملیات حفاظت و مرمت این اثر شامل باز کردن قاب و جدا نمودن بافته از شاسی، بازکردن لایه های آستر و ساپورت و نوارها، غبار روبی، استحکام بخشی محل های اتصال، پاکسازی و شستشو با حلال های مناسب در هر قسمت، انجام وصالی علمی، نوار گیری لبه های سست، دوخت (پر نمودن بخشهای کمبود) و ارائه و اجرای طرح حفاظت پیشگیرانه در قاب گیری و نمایش اثر بر روی این بافته بوده است. به طور مشخص پته ای با الیاف، رنگ آمیزی و نقش مشابه همانند پته مورد بررسی بسیار کمیاب است. نمونه های مشابه در مجموعه فرهنگی تاریخی نیاوران و موزه های دیگر از نظر رنگ زمینه و ترکیب نقوش به کار رفته مشابه اثر مورد بررسی نمی باشند، ولی رنگ نخهای رودوزی ها و موتیوهای تشکیل دهنده نقش، همچنین دو بخش کناری دوخته شده به قسمت اصلی پته، همگی مشابه آثار دیگر و معرف اصالت این بافته ی قاجاری می باشند. به دلیل آسیب پذیری منسوجات در برابر عوامل جوی در موزه‏های داخلی و خارجی، نمونه‏هایی از پته‏دوزی که راهنمایی به کشف این هنر قبل از صفویه باشد به‏دست نیامده است و با توجه به شواهد تاریخی در دوره صفویه دوخت پته در شهر کرمان رواج داشته است. مارکوپولو، جهانگرد ونیزی طی سفر خود به کرمان که در حدود قرن هفتم و هشتم (سوم میلادی) بوده به سوزن دوزی های زنان و جوانان کرمانی اشاره می کند که برای مصارف پشتی، پرده، بالش و دیگر ملزومات رخت خواب تهیه می شده و کار آن ها را می ستاید. ظرافت و زیبایی خاص پته دوزی به لحاظ نقش ها و طرح های اصیل سنتی ایران چون نقش بته جقه ای یا درخت زندگی است. این نقش یکی از رایج ترین نگاره های ایرانی است که از روزگاران قدیم در همه انواع دستبافته ها و دوخت ها متداول بوده است.