روابط عمومی از نگاه مقام معظم رهبری فکر اینکه برادران یک بخش مشابه در ارگان‌های کشور را مثل روابط عمومی‌ها گردهم آوردند فکر خوبی است. ما در نظام خود احتیاج به یک انسجام حقیقی از هر طریق ممکن داریم یکی از طرق هم همین است که عرف روابط عمومی در وزارتخانه‌ها هم‌گون و هم‌نوا شود. حداقل فایده این کار بهره‌گیری از تجربیات یکدیگر است. در مورد خود روابط عمومی،‌ برادران شاغل این کار به شأن و مسئولیت کار واقف هستند به خصوص در این ایام که با مسئولان کشور تماس گرفتند و نقطه‌نظرها روشن شده است. روابط عمومی‌ها می‌دانند کارشان چیست و چه توقعی از آنها می‌رود. شاید کار روابط عمومی‌ها را بتوان به عنوان رابط بین دستگاه‌ها و مردم ملاحظه کرد. روابط عمومی‏ها باید ببینند خلأیی که وجود آنها را ضروری کرده است چیست.عشق به خدمت گاهی در برخی از افراد و دستگاهها موجب می‏شود که قلمرو وسیع‏ تری را برای کار خود جستجو کنند و در نتیجه تداخل‏ بخشهای مختلف پیش می‏ آید.جای خالی روابط عمومی‏ها باید روشن شود و باید روشن شود منظور از رابطه با مردم چیست. یعنی مردم باید از ما چه چیزهایی‏ بدانند. بعضی معتقدند که روابط عمومی‏ها بایستی حقیقت‏ مطلب در مورد دستگاهها را بیان کنند زیرا مردم انتظار و توقع دارند که همه واقعیتها را بشنوند. بعضی هم‏ عقیده‏ دارند علاوه بر گفتن این حقیقت باید نظر مردم نسبت به‏ آن وزارتخانه نیز مشخص و منعکس شود. عده ‏ای‏ می‏گویند تنها چیزهای امیدبخش را باید به مردم گفت و مطالب یأس ‏آفرین را نباید ارائه داد. روابط عمومی‏ها باید روش خود را از بین این سلیقه‏ ها انتخاب کنند. به نظر من شما باید مشخص کنید انتظار مردم و دستگاه‏ها از شما چیست. باید با مردم صادقانه‏ رفتار شود و با زبان فریب با آنها رفتار نشود. مهمترین‏ ممیزه جمهوری اسلامی ایران در بخش تشکیلات این‏ است که مردم، مسئولان را از خود می‏دانسته و توقع‏ غیرواقعی شنیدن و حرف سست شنیدن را ندارند. آنان‏ حرف صادقانه می‏خواهند. از سوی دیگر لزومی ندارد همه حقایق را به مردم‏ بگویید و این منافاتی با صادقانه بودن با مردم ندارد. باید ترکیبی از این دو شیوه را اتخاذ کرد. یعنی صادقانه، دور از اغراق و بدون قصد سرگرم کردن مردم با آنها ارتباط برقرار کرد. اصل این است که همه سخنان صدق به مردم منتقل‏ نشود تا دشمن از خفایای دستگاه‏ها آگاه نشود.هیچ‏ لزومی ندارد همه مسائل و دقایق را با شعار صدق و حسن‏ نیست بگوییم. کسانی که خطاب به مردم از دستگاه‏های مختلف انتقاد می‏کنند و ضعف‏های آن را گوشزد و اتمام‏ حجت باید با مقام مافوق مثلا دولت یا مجلس صورت‏ گیرد نه اینکه چنین اتمام حجتی دل مردم را خالی کند. این نشانه برخورد صادقانه نیست بلکه ساده‏ لوحانه‏ است. باید مردم به دستگاه‏ها اطمینان پیدا کنند،وعده‏ های‏ پوچ و صریح به مردم لزوم ندارد،در بیان حقیقت زبان‏ صدق لازم است. ما بایستی بلندگوی مردم نسبت به خود را همواره باز نگه داریم به هر صورتی که ممکن است ما باید همیشه به‏ گوش باشیم وگرنه چیزهایی از ما فوت می‏شود که در تصمیم‏ گیریهای ما مؤثر خواهند بود. نقص بزرگ دچار شدن به افراط یا تفریط در رابطه با مردم است.به این معنی که گاهی آنقدر چیزی نگفته‏ ایم‏ که اصلا مردم اطلاعی از جریانات پیدا نکرده ‏اند.مثلا مردم هنوز از کارهایی که شده است خبر ندارند. مردم ما نمی‏دانند که پس از پیروزی انقلاب چه تحولاتی صورت‏ گرفته و همین امر موجب شد که امام فرمودند مسئولان‏ باید کارهای خود را به مردم گوشزد کنند. گاهی هم در تبلیغ و بیان مطلب چنان زیاده‏روی و بدلحنی کرده‏ ایم‏ که به ضد تبلیغ مبدل شده است که آثار بد آن از تبلیغات‏ سوء شاید کمتر نباشد. گاهی مطالب در مطبوعات و صدا و سیما بد بیان و ارائه می‏شود و گاهی تبلیغ به نوعی در صدا و سیما مطرح می‏شود که گویی دشمن آن را تهیه کرده است. زبان تبلیغ و لحن تبلیغ گاهی در خدمت ضد تبلیغ قرار می‏گیرد. بسیاری از اخباری که به رسانه ‏ها داده می‏شود از طریق روابط عمومی انجام می‏گیرد و باید از افراط و تفریط دور باشد، درعین‏ حال مسئولان در تنظیم خبر و در زمینه ارائه خبر مسئول هستند. نکته دیگر این است که برادران باید قدری در توسعه‏ دادن به انتشارات روابط عمومی‏ ها قناعت کنند. زیرا زیاد شدن خبرنامه ‏ها هیچ لزومی ندارد. روح مصوبات‏ مجلس هم همین بود که جلوی این کار را بگیرند اما این‏ توسعه متأسفانه هنوز هم وجود دارد اما کارهای ابتکاری را باید توسعه داد.از جمله نظارت دادن خود مسئول به کار خود وی و تهیه جدولها و نمودارها برای دیدن مسئولان که‏ چه کارهایی کرده است. روابط عمومی بهترین نمایانگر اوضاع داخلی‏ وزارتخانه از یک سو و از سوی دیگر منعکس کننده‏ چگونگی مسائلی است که در آن نهاد می‏گذرد. سلامت‏ یک دستگاه به اتصال اجزای آن و همنوایی و همسازی‏ آنها ارتباط دارد. روابط عمومی‏ها می‏توانند فعالیت نهادها را ارزیابی و منعکس کنند و مشخص کننده روشها و نقصهای دستگاه مربوط خود باشند.