این اثر خطی در سده نهم هجری توسط عبداله ابن مروارید بیانی کرمانی به خط نسخ و با درجه ممتاز در 566 صفحه در قطع وزیری متوسط کتابت شده است. خواجه شهاب‌الدین عبداله مروارید متخلص به بیانی و معروف به کرمانی خوشنویس، نویسنده، شاعر و سیاست‌مدار نامدار اواخر سده نهم و اوایل سده دهم بود. افشان غبار و رنگ‌آمیزی ابری کاغذ از ابداعات اوست.
مطلع کتاب با عبارت "بسم الله الرحمن الرحیم، ولی الحمد و مستحقه وصلی الله علی خیره" آغاز شده و با عبارت "تم الجزء الثانی من مصباح المتحجد و هو آخر الکتاب بعوین الملک الوهاب و الحمدلله اولا و آخرا و ظاهرا و باطنا و صلی الله سیدنا محمد و آله الکتاب" خاتمه یافته است.
سرفصل های کتاب، با رنگین نویسی و بدون تزئینات خاصی به اجرا درآمده است. در صفحات افتتاح نقش گنبدی مزدوج با گل های افشان مرصع نشان احاطه کرده و شرفه های مطبقی کشیده و بلند آذینگر اطراف گنبد است؛ جلد کتاب چرمی ساده است.
محتوای کتاب شامل احکام طهارت، نمازهای مستحبی، اعمال ماه‌ها از رمضان تا شعبان و.... می باشد و یکی از مهم ترین و معتبرترین منابع مربوط به دعا و اعمال (عبادات) مستحب در طول ایام سال است که توسط شیخ ابو جعفرمحمد بن حسن طوسی (۳۸۵ ق-۴۶۰ ق) تألیف شده است. این کتاب بر اساس روایات معتبر نبوی و اهل بیت علیهم السلام تنظیم شده است.
گردآوری: ندا شانقی (آرشیو موزه کتابخانه اختصاصی نیاوران)