همزمان با هفته میراث فرهنگی 1399، نمایشگاه مجازی "در یاد ماندگان" از گنجینه ارزشمند موزه های مجموعه فرهنگی تاریخی نیاوران برگزار شد.

در این نمایشگاه, مجموعه آثار هنرمندانی به نمایش در آمده که در سال های اخیر از میان ما رفته اند. هنرمندانی که هر یک تاثیری ژرف بر تاریخ هنر ایران به جای گذاشته اند و آثار ارزشمندشان زینت بخش موزه های مجموعه فرهنگی تاریخی نیاوران است.

- پرویز کلانتری (1395-1310)

نقاش، طراح، نویسنده، روزنامه‌نگار و از نقاشان مطرح نوگرای ایران بود. آثار پرویز کلانتری به شعری تصویری از جنس خاک می‌مانند. بسیاری از آثار کلانتری در پی نوستالژی بناهای سنتی یا روستایی ایران بوده و معماری کویری یا بافت‌های از دست‌رفته ایران را بازآفرینی می‌کنند.

کارهای او به شکل عمیقی سرشار از امید و عشق هستند؛ عشق به زندگی، به خاک، به بدویت بکر و بی‌آلایش و به وطن.

- صادق تبریزی (1396-1317): نقاش و خوش‌نویس

تبریزی یکی از هنرمندان تأثیرگذار در جنبش سقاخانه بود. او در آغاز علاوه بر نقاشی ایرانی، در زمینه سفال و سرامیک نیز فعالیت داشت. در ادامه، تجربیات متفاوتی با تکنیک کولاژ و با استفاده از انواع قطعات تزیینی و ترکیب آن‌ها با نقوش ایرانی، فیگورهای مینیاتوری و رنگ‌های زنده داشت.

تبریزی بیش از پیش به استفاده از عناصر نوشتاری و فرم‌های خوشنویسی ایرانی روی آورد و در ادامه این خطوط را در ترکیبی چشم‌نواز و شاعرانه با سنت نگارگری با نیم‌نگاهی به نقاشی‌های قهوه‌خانه ادغام کرد.

- محسن وزیری مقدم (1397-1303): طراح، نقاش، مجسمه‌ساز

وزیری‌مقدم از جمله شاخص‌ترین هنرمندان نسل اول نقاشی نوگرای ایران است که آثاری بدیع با رویکرد مدرنیستی خلق کرده است. او با به‌کارگیری شیوه‌ای شخصی و منحصر به فرد در استفاده جسورانه از مواد و مصالح غیرمتعارف، دست به خلق آثاری زده که تا به امروز، تازگی و خلاقانه بودن خود را حفظ کرده‌اند.

وزیری‌مقدم به ساخت مجسمه‌های چوبیِ مَفصلی و متحرک نیز مشهور است وی اولین بار آثاری ساخت که مخاطب می‌توانست در اثر هنری دخالت داشته باشد. در پس آثار انتزاعی وی  ترکیب‌بندی‌هایی مستحکم و خدشه‌ناپذیر نهفته که برآمده از تجربه ریشه‌دار هنرمند است.

- منیر شاهرودی فرمانفرماییان (1398 -1301): نقاش و گردآورنده هنر مردمی

وی از مشهورترین زنان هنر مدرن ایران است. سبک خاص ایشان ترکیبی از  نقاشی پشت شیشه  آینه کاری،  خاتم کاری، هندسه  اسلامی و طراحی معمارانه بود.

منیر بدون شک هندسه‌گراترین هنرمند دوران امروز ایران است که مجموعه آثارش در بیش از نیم سده، پیوسته میان اشکال منظم و ریتمیک هنرهای سنتی و رویکردهای انتزاعی مدرنیستی سیر کرده‌است.

- مسعود عربشاهی (1398-1314): نقاش و مجسمه ساز

وی یکی از نقاشان پیشرو و از شاخص‌ترین هنرمندان مفهومی ایران است. عربشاهی هنرمندیست که فرم های ساده هندسی را با تأثیر و ساختار خودش اجرا می کند و از پنجره ای مجزا  به جهان می نگرد. وی عموماً با بهره از نمادگرایی و نوعی تصویر‌پردازی اسطوره‌ای، گذشته و حال را در آثار عظیم و پر جزئیات خود، در قالب ترکیبی واحد خلق می‌کند. در واقع غنای آثار عربشاهی از شناخت و تسلط وی در یافتن نسبت میان نقاشی، معماری و نماد با سوژه حکایت دارد.

- منوچهر یکتایی (1398-1301): نقاش و شاعر

وی یکی از معتبرترین هنرمندان جنبش هنر نوین ایران است. او با پیوستن به مکتب نیویورک و برگزاری بیش از شصت نمایشگاه جمعی و انفرادی در کشورهای مختلف، نگاهی ویژه و جایگاهی ارجمند در مواجهه با جهان نقاشی مدرن دارد.

 سوژه غالب نقاشی‌های یکتایی، منظره و طبیعت بیجان است؛ اشکال آشنایی که در دستان هنرمند وی، به نقشمایه‌هایی دگرگون شده، تغییر فرم می‌دهند.

کارهای یکتایی سبک خاصی است که از آبستراکسیون الهام می‌گیرد. استفاده از رنگ‌های تأثیرگذار و فضای رنگی پُرجان که ساخت آن سهل و ممتنع به نظر می‌رسد را باید امضای شخصی هنرمند قلمداد کرد. 

- مهین دخت عظیما (1398-1308)

وی یکی از آخرین بازماندگان نسل طلایی نقاشی می باشد. مهین عظیما در آغاز با رنگ روغن و به صورت خودآموخته کار می‌کرد اما بعدها به استفاده از اکریلیک پرداخت. او در بیشتر آثار خود به نمایش جلوه‌هایی از طبیعت پرداخته و با رنگ‌هایی زنده و شاد، گل‌ها، درختان و پرندگان را در پس شیشه نقش می‌زد.