بدون عنوان

هنرمند: ماکس پاپار (1994-1911)

تکنیک: لیتوگرافی و کلاژ

ابعاد: 57*77 سانتیمتر

محل نمایش: موزه جهان نما

"ماکس پاپار" نقاش و گرافیست فرانسوی بود. او بیشتر به خاطر تصویرگری های خود از بازیگران سیرک، پرندگان، چهره ها، تصاویر اشیاء بیجان و مناظر رنگارنگ به سبک کوبیسم شناخته شده است. آثار پاپار شادی زندگی را از طریق احساس تحرک، رنگ های شاد و موضوعات فارغ از غم به نمایش می گذارد.

وی 19 دسامبر 1911 در مارسی فرانسه دیده به جهان گشود. قبل از عزیمت به پاریس در سال 1936 در دانشکده هنرهای زیبای مارسی به تحصیل پرداخت و در آنجا نمایشگاه خود را در"Salon des Indepedants "برپا کرد. تکنیک های "حکاکی کلاسیک" را در سال 1936 در پاریس آموخت. در سال 1960، او تکنیک "حکاکی با کربوروندوم" را که توسط دوستش "هنری گوتز" اختراع شده بود، به فرآیندهای کلاسیک اضافه کرد. او همچنین به ساخت صفحات خود و نظارت بر چاپ و دست چاپ های خود پرداخت. در سال های 1973-1969 ، او به تدریس چاپ در" دانشگاه پاریس در وینسنس" پرداخت.

یکی از جذاب ترین مفاهیم فکری که پاپار در سبک دو بعدی و نیمه کوبیستی خود به آن دست می یابد، "پنجره ای" است که از طریق آن بیننده گذشته یا آینده یا حتی زمان یا مکان دیگری را حس می کند. این پیشرفت از سال 1981به بعد پررنگ تر شده است و در سال های اخیر در آثاری مانند "دایره"، "تابستان هند" ، "رویاها"و "زن ساکت"حتی بیشتر به چشم می خورد. گفته شده است که پاپار "نقاشی نمی کند"، او "آهنگسازی" می کند. آهنگ های او در یک سمفونی از خط، شکل و رنگ تجمیع می شوند.

"پاپار" ادعا می کند که او هرگز معنای خاصی را به کار خود نسبت نمی دهد. او احساس می کند که هر نقاشی معنای خاص خود را دارد و نیازی به تفسیر ندارد. نقاشی های پاپار، به قول خودش، "بیننده را وادار به تفکر می کند و این امر مستلزم آن است که بیننده بر اساس تجربیات شخصی خود، به هنر پاسخ دهد." اولین نمایشگاه های انفرادی وی توسط "گالری بیو" در پاریس در سال 1938 و توسط "گالری سبیر" در مارسی در سال 1946 برپا شده است.

در طول جنگ جهانی دوم، او به زادگاه خود پناه می برد و در "دانشکده هنرهای زیبا" و "آکادمی اویازیا" فعالیت خود را ادامه می دهد. وی فعالانه در آزادسازی مارسی شرکت می کند. پس از آن، کارهای خود را به طور مرتب در تالارها، موزه ها و گالری ها به نمایش می گذارد.

در نیمه دوم دهه 50، وی با "سزار"، "هنری گوتز"، "ژان میشل اتلان"، "جیمز کوینگارد"، "آنتونی کلاو"، هنرمندانی که از جنوب فرانسه هستند، ملاقات می کند. او در لیتوگرافی ها، حکاکی ها، قلمزنی و نقاشی اغلب از تکنیک های مختلط و کولاژ استفاده می کند که با مهارت خود آنها را مدیریت می کند.

نقاشی ها و طراحی های ماکس پاپار با طنز آفتابی و رنگ های روشن از رودخانه فرانسه، جایی که وی بین سال های  1994-1911 در آن به دنیا آمد و زندگی می کرد، عجین شده است. غالباً او به آنچه به عنوان "پنجره زمان" خوانده می شود، دست می یابد که بیننده گذشته یا آینده را حس می کند، مانند "تابستان" یا "زن ساکت".

"آندره پارینود" منتقد برجسته، اظهار می نماید: "ما قصد داریم پاپار را به عنوان یکی از اربابان نسل دوم کوبیسم که از ترکیب رنگ و ساختار هندسی متولد می شود، کشف نماییم" ... حضور وجود گرم وی در این عرصه بسیار مورد استقبال قرار خواهد گرفت.

در سال 1950 پس از بازگشت وی به پاریس، او شهرت بسزایی به دست آورد و جوایز بسیار مهمی را کسب کرد، از جمله: "جایزه اتحادیه مدیترانه" برای هنرهای مدرن در سال 1948، برنده "جایزه هالمارک" 1949، "جایزه منتقدین" ​​1950؛ "جایزه نقاش جوان پاریس" 1950، برنده "دوسالانه نقاشی  منتمون" 1951.

در اواخر دهه 1950، اثر پاپار کاملاً انتزاعی تر شد و تأثیراتی از فرهنگ های متنوع مانند "اژه و آزتک" در طول دهه 1960 و 1970 را از آن خود کرد. در این دوره او به طور گسترده آثار خود را در سراسر جهان به نمایش گذاشته است از جمله: 1965 برلین؛ 1967 سوئد؛ 1969 ایتالیا، سان فرانسیسکو؛ 1972 سوئد، کانادا، نیویورک، رم؛ 1973 بروکسل، آنتورور، رم، ژنو، بازل، مکزیک؛ 1975 سوئد؛ 1976 نیویورک و سوئد. در سال 1971 به او به عنوان هنرمندی با نگرش به گذشته در "موزه Saint-Ouen" جایزه ای اهدا شد.

در نهایت وی در سال 1994 دیده از جهان فرو بست. امروز، آثار پاپار در مجموعه های "موزه ویکتوریا و آلبرت در لندن" ، "موزه هنرهای مدرن شهر پاریس"، "موزه عالی هنر در آتلانتا "و "گالری ملی لندن" نگهداری و به نمایش درآمده است.

- نمونه های دیگر آثار "ماکس پاپار":

 عنوان اثر: تابستان هند/ محل نمایش: موزه ایندیانا پلیس 

   عنوان اثر: زن ساکت

پژوهش و گردآوری: شقایق شفاعت دوست