تابلوی نقاشی بدون عنوان

هنرمند: ماری لورنسین (1956-1883)

تکنیک: طراحی با مداد

ابعاد: 16.5*21 سانتی متر

ماری لورنسین Marie Laurencin

"ماری لورنسین" نقاش و گرافیست فرانسوی در 31 اکتبر 1883در فرانسه به دنیا آمد. او به دلیل اینکه عضو مکتب کوبیسم وابسته به اورفیسم بود، شخصیتی پیشرو در پاریس به حساب می­آمد. او بیشتر عمر خود را در کنار مادرش به زندگی پرداخت و در 18 سالگی نقاشی روی ظروف چینی را در کمپانی سِور آموخت و سپس به پاریس بازگشت و تحصیلات هنری خود را در آکادمی "هومبرت" ادامه داد تا جایی که تمرکز خود را به نقاشی با رنگ و روغن تغییر داد.

لورنسین در طول سال های اولیه قرن بیستم عضو انجمن هنری پیکاسو و کوبیسم بود و با "ژان متزینگر"، "آلبرت گلیزز"، "رابرت دلونای"، "هنری لو فاکنر" و "فرانسیس پیکبیا" نمایشگاه هایی در سال­های 1910 و 1911 برگزار نمود، همچنین چند نمایشگاه دیگر به شکل مستقل برگزار کرد که از آن جمله می­توان به اولین نمایشگاه کوبیسم در اسپانیا اشاره کرد.

لورنسین علاوه بر هنرمندان اروپایی با هنرمند و نویسنده فمنیست آمریکایی "ناتالی کلیفورد بارمی" رابطه صمیمانه ای داشت. در طول جنگ جهانی اول، لورنسین به همراه همسر آلمانی خود، "بارون اتو فون وایتن" از فرانسه به اسپانیا تبعید شد. دلیل این تبعید قانون ازدواج کشور فرانسه بود؛ طبق این قانون ازدواج یک زن فرانسوی با یک مرد غیر فرانسوی منجر به از بین رفتن خودکار شهروندی شخص می­شد. این زوج مدت کوتاهی در دوسلدورف زندگی کردند، پس از طلاق در سال 1920، لورنسین به پاریس بازگشت، جایی که موفقیت مالی خود را به عنوان هنرمند به دست آورده بود. در طول دهه 1930 او به عنوان یک مربی هنری در یک مدرسه خصوصی کار کرد و تا زمان مرگش در پاریس زندگی نمود.

آثار لورنسین شامل نقاشی آبرنگ، رنگ و روغن و چاپ است. او به عنوان یکی از نقاشان کوچک کوبیسم زن با دیگر هنرمندان هم دوره خود از جمله "سونیا دلونای"، "ماری وروبیف" و "فرانسیسکو کلوزن" شناخته می­شوند.

آثار او الهام گرفته از کارهای کوبیسم پابلو پیکاسو و ژرژ براک بوده است که از دوستان نزدیک او بوده­اند و باعث تجلی یک رویکرد منحصر بفرد برای کارهای انتزاعی او به شمار می­رود. او به نمایندگی از گروه هنرمندان زن به عنوان هنرمندی که بر روی پرتره های زن متمرکز بود شناخته می­شود. نحوه کار او خارج از قوانین و هنجارهای کوبیسمی است به این معنا که او برای دستیابی به یک اثر زیبایی شناسی زنانه با استفاده از پاستل و آبرنگ و طراحی­های خاص زنانه به طرح های خود جان می­داد.

لورنسین بعدها در مورد فرم ها و تم های زنانه مطالعات خود را ادامه داد. سال 1983 به مناسبت یکصدمین سالگرد تولد وی در نانوای ژاپن موزه ای به نام وی گشایش یافت و بیش از 500 اثر از او برای نمایش و همچنین در گنجینه این موزه موجود است. وی در 72 سالگی چشم از جهان فروبست.

گردآوری و تنظیم: زهرا خانه شیری